er was eens een trein

in de oud hollandse tijd was er een treinverbinding tussen medan en banda aceh. Natuurlijk met de nodige bloed zweet en tranen aan gelegd.  Ze noemden het ook wel een tramverbinding. Na 1962 was de verbinding verbroken.

Vandaag zagen we op verschillende plekken nieuw aangelegde spoorrail naast de kustweg waar wij met de auto reden.  We vroegen ons af wie de euevele moed had gehad op deze manier een spoorrail aan teleggen . Want soms lag ie nl zon beetje aan de voordeur van de huizen, of dwars door de voortuin. God verhoede dat daar ooit echt een trein gaat rijden!!  Bang vertelde dat de heronwikkeling van de spoorlijn echt een megapproject is geweest in Aceh. Wel een goed idee vond ik, een spoorverbinding,want je kan nu al voorspellen dat die weg over 20 jaar te beperkt zal zijn. Dat wordt 1 grote file. Ja zei Bang, maar grote verdriet van Aceh is dat de trein er niet zal komen. Het geld is al verdiend door-de grote javaans-chinese ontwikkelingsmaatschappijen, door de bouw, en de amerikanen hebben kunnen pronken met een groot infrastructureel ontwikkelingsproject. Daar stopt het want het daadwerkelijklaten rijden van een trein zou de economische concurrentiepositie van aceh te veel versterken ten opzichte van medan,penang,jakarta. Dus de mensen wier voortuin nu opgesierd wordt met een spoorlijn, halen voorlopig nog hun schouders erover op. soomige dingen veernaderen niet, aceh is eraan gewend.....